In april 2018, nog voordat ons kleinkind geboren werd, zijn we met het hele gezin en aanhang naar Gent geweest. Zo’n familieweekend is een soort traditie, maar dan niet op vaste tijden. Meer zo van het wordt weer eens tijd om samen weg te gaan. Het bijzondere aan dit weekend was dat we met zijn zevenen waren en toch ook al met zijn achten, onze schoondochter was namelijk al in verwachting van haar eerste zoon. Als ik nu terugkijk is ons gezin rijker geworden, nu er een nieuwe wereldburger in ons midden is. En als ik zie hoe de andere gezinsleden reageren op hun respectievelijk kleinkind, neefje, zoon, dan ben ik trots en dankbaar dat alles zo goed gaat.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We bezochten ook een of ander historisch museum. Daar kwamen we wat dingen tegen die wel indruk maakten. Zoals een aantal van jullie zeker weten heb ik, Marga, lange tijd geleden een aantal grote epileptische aanvallen gehad. Gelukkig heb ik daar nu totaal geen last meer van en hoef ik ook geen medicatie meer te gebruiken. Wel heb ik mijn leefwijze aangepast, een leefwijze die beter bij mij past dan die ik toen had. En wat ben ik blij dat ik nu leef en niet in die tijd. Dan zou ik als zwakzinnig beschouwd zijn…..

• 

• 

• 

• 

• 

En dan hier het normale gedrag van twee van mijn kinderen:

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Oudheid en vergane glorie…

• 

• 

• 

Gent heeft ook grachten. Hier de achterkant van enkele huizen. Prachtige gebouwen in hun vergaanheid Bijzonder interessant, vind ik. Wat gebeurd daar? Wordt daar gewerkt? Is het een opslagruimte? Wat voor iemand is dat, die beeldjes in het raamkozijn zet? Ziet het er binnen ook zo vervallen uit? Wat speelt zich daar af? Helaas zal ik dat wel nooit weten.

• 

• 

• 

• 

Mijn familie…

• 

Een huis uit een andere eeuw, gerestaureerd en in de stijl van die tijd ingericht. Door vrijwilligers. Prachtig gedaan. Een balzaal waar je wegdroomt in tijden van weleer, je hoort de muziek spelen, het gelach van de mensen, waar is mijn liefste? Ik wil dansen, dansen de hele nacht en alles vergeten, alle zorgen en ellende……..niet dat ik die heb, maar zo hoor je het te zeggen, toch?

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

En dan de kelder, waar zich een ander leven afspeelde. Hier werd vast niet gedanst. Hier werd gewerkt voor de hoge heren en de fijne dames, zodat die hun zogenaamde zorgen konden vergeten. Wat konden deze werkers doen om hun zorgen en ellende te vergeten? Want dat zij zorgen en ellende hadden, daar kun je van op aan.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We sluiten het weekend af met lekker fonduen. Wat hebben we het toch goed. Horen wij bij de hoge heren en fijne dames? laten we het houden op dat we in andere tijden leven…