De voorbijgaande tijd hebben we het druk gehad, zoals iedereen. Druk met bezoek van en naar Nederland, druk met tijd besteden aan onze kinderen en kleinkinderen, druk met opknappen van ons huis, het vernieuwen van onze badkamer, het laten maken van een tweede badkamer voor onze kinderen en anderen gasten, druk met werken en druk met reizen. En ondertussen gaat de tijd, de uren en minuten, de weken, maanden en jaren geluidloos voorbij. Raar eigenlijk, tijd maakt geen geluid. Ja, ja, de klok wel, de kerkklok, of de omroeper van een islamitische moskee, die maken wel geluid. Maar dat heb je niet hier. Het enige geluid dat je hier hoort, zijn de vogels, de wind die door de bomen waait en het stromende water. Oké, een auto of vrachtauto die voorbij komt, die hoor je ook, maar als die weer voorbij zijn, dan is het stil, behalve de natuurgeluiden dan, en de koelkast die nu naast mij staat, wat absoluut niet gebruikelijk is, maar we zijn de keuken op aan het knappen, dus hebben we in ons kantoor een tijdelijke keuken, maar daarover later meer. Eerst even terugkomend op de geluiden van de natuur hier…Dat is deze winter een raar fenomeen, want normaal gezien is het hier in de winter stil, geen stromend water, en geen wind door de bomen. Begrijp me niet verkeerd, beide geluiden zijn aangenaam. Alleen dat ik ze nu hoor is niet normaal. Afgelopen periode voor kerst heeft het gesneeuwd, dat was fijn. Al onze kinderen, aanhang en onze kleinzoon die hier waren met kerst hebben ervan genoten. maar samen met hen vertrok het normale heerlijke winterweer. Enkele dagen na kerst begon het rare weer. De ochtend dat we iedereen naar Gardemoen, het vliegveld, moesten brengen was het eerste deel van de weg, zo`n 30 kilometer, spekglad, we konden niet harder dan 30/40 kilometer per uur. Heel vervelend. Normaal kan dat voorkomen bij de overgang van de herfst naar de winter, of van de winter naar de lente, maar niet eind december en in januari, februari en maart. En dat is nu net het weer geweest sinds die tijd. De hele tijd rond het vriespunt, dat wil dus zeggen, 2 à 3 graden boven nul en regen, en een dag later 2 à 3 graden onder nul, dus vorst. Met af en toe een uitschieter naar min 17 om de dag daarna weer op te klimmen naar plus 1. Vorst na dooi en regen is het ergste wat je kunt hebben, dan krijg je namelijk gladheid. We lopen dus al een kleine drie maanden op pigger, op spijkers, niet zoals een fakir, maar spijkers onder onze schoenen, anders is het niet te doen. Tja, het veranderende klimaat. 2 Jaar geleden veel meer sneeuw dan normaal, dan een zomer die veel te droog was, mensen in de omgeving hadden droge waterputten, dan een zomer die veel te nat was, en nu een winter die te warm is met regen. Het geeft in ieder geval gespreksstof te over. En ondertussen tikt de tijd door, worden we langzaam maar zeker ouder, en houden we ons bezig met belangrijke en minder belangrijke zaken.

Om terug te komen op het druk hebben…eigenlijk is druk niet het juiste woord. We hebben veel gedaan en er is veel gebeurd. Al bladerend door alle foto´s die ik heb, weet ik niet waar te beginnen met delen……

Er zijn zoveel fotomomenten die ik nog wil te delen. Mijn karakter streeft naar orde in de chaos, alleen ik vermoed dat dat in dit geval niet werkt. Ik moet dat loslaten en gewoon delen wat ik wil, zonder op chronologische volgorde te letten. Vandaar die vogels uit maart 2018. Gewoon een mooi plaatje, had ook nu kunnen zijn. Alhoewel dat weer niet klopt, omdat er bij lange na niet zoveel sneeuw is op dit moment. Kijk maar:

Dooiwater op het ijs van de rivier. Het blijft mooi. En dat is natuurlijk ook een tijdrovende bezigheid: het zijn in deze omgeving en genieten van wat de natuur ons brengt. Het wordt weer tijd dat ik dat even ga doen nu. Volgende keer weer verder met van alles en nog wat. Doei.