Pasen 2020, wie had ooit gedacht dat deze Pasen, dit jaar zo anders zou zijn. De Paashaas in quarantaine, de muisjes en kuikentjes kunnen geen paaseieren zoeken, want nu de Paashaas in Quarantaine zit, mag hij niet naar buiten. Gelukkig is hij niet ziek. Of ja, een beetje verkouden en een beetje hoesten, maar verder geen koorts of zo. De Paashaas vind het wel een beetje eng, hoor, want je weet niet of je het virus hebt of niet. Hij komt niet in aanmerking om getest te worden, daarvoor is hij niet ziek genoeg. En dan zit hij dus heel alleen thuis, omdat hij geen andere hazen en andere dieren wil besmetten.

Nu waren er een aantal andere dieren die dit heel erg vonden, dat de Paashaas in quarantaine zat en vooral ook dat hij bangig was. Dus bedachten ze met z´n allen een plan om de Paashaas een beetje op te vrolijken, tenslotte zorgde hij ieder jaar weer opnieuw voor alle dieren en kleine mensjes dat het een leuke en vooral lekkere Pasen was, dus het was heel logisch dat ze nu iets terug wilden doen. En ze hadden samen uitgerekend dat juist op eerste Paasdag de quarantainetijd van 14 dagen voor de Paashaas zou aflopen.

De dag voor Pasen, op Paaszaterdag, kwamen ze bij elkaar, met voldoende ruimte tussen iedereen, zodat ze elkaar niet zouden besmetten en niet zelf besmet zouden worden. Ze zaten daar, de drie konijntjes, Wip, Wap en Snuffel, kikker Kwaak, het kippetje Tok, haar man meneer de Haan, een lammetje, Sihven, en een lieveheersbeestje, die Ozzel heette, zij wilde ook graag meehelpen. Maar de andere dieren vonden haar te klein, ze bleef echter smeken om mee te mogen doen, dus werd er besloten om Ozzel erbij te laten en dan zouden ze wel zien wat ze kon doen.

Er werd na overleg besloten dat kikker Kwaak en lammetje Sihven voor het buitengedeelte zouden zorgen en de rest van de dieren voor het binnenwerk. Zo gezegd, zo gedaan, kikker Kwaak en lammetje Sihven gingen naar buiten en de rest begon eerst met het koken van de eieren en ze te verven, en daar kwam kleine Ozzel al goed van pas: ze mocht met een heel klein penseeltje mini kleine stipjes op de eieren verven, zodat het net een schilderij van een beroemde schilder was. Wist je dat er een tijd is geweest dat er beroemde schilders waren die hun schilderwerk opbouwde met allemaal kleine stipjes? Echt waar! Zoek maar een op Signac, Seurat, of van Gogh, dan vind je vast wel iets. Enfin, behalve de gekookte eieren van mevrouw Tok, de kip, maakten ze ook lekkere chocolade eieren, en ook maakten ze een grote Paashaas van chocolade, dat zou de extra verrassing voor de Paashaas zijn..

Ondertussen hadden kikker Kwaak en lammetje Sihven al een route uitgestippeld op het grote weideveld. Kwaak had de weg gewezen en Sihven had het gras opgegeten zodat er een paadje ontstond. En op meerdere plaatsen had kikker Kwaak een zijweggetje laten grazen, iedere keer met minimaal twee meter er tussen.

Het was allemaal best veel werk, en af en toe zuchtte ze en wenste dat ze eerder waren begonnen. maar gedane zaken nemen geen keer, dus doorwerken was iedere keer het motto. Toen ze uiteindelijk klaar waren was het al heel laat en besloten ze om eerst te gaan slapen. De volgende ochtend, heel vroeg, kraaide meneer de Haan iedereen wakker. Snel wasten ze zich, kleedden zich aan en verzamelden ze zich, met de eieren en de chocoladepaashaas, bij het grote weideveld van de drie konijntjes, Wip, Wap en Knuffel. Ze liepen achter elkaar met telkens anderhalve meter tussen hen in. Dat was best wennen, en af en toe vergat iemand de afstand, Dan sprong kikker Kwaak bijvoorbeeld een te grote sprong en belande hij pardoes bij kippetje Tok, die dan van schrik weer te ver vooruitvloog en op de rug van lammetje Sihven terecht kwam. Maar na enige tijd, kregen ze het allemaal onder controle, gelukkig. Ze verstopten de eieren en de paashaas iedere keer op zo´n zijpaadje, en toen ze klaar waren gingen ze gauw naar de Paashaas, waar het hen allemaal om te doen was.

Ze stonden voor het huisje van de Paashaas. Deze zat binnen een beetje treurig voor zich uit te kijken, en vond het heel erg dat hij dit jaar geen eieren kon verstoppen. Hij voelde zich wel beter, gelukkig, en had helemaal geen klachten meer. Maar hij was de tel van zijn quarantainetijd kwijt geraakt, en wist niet meer welke dag het was. Dat krijg je als je alleen zit en niet naar buiten mag. Toen hoorde hij plots een heleboel kabaal, wat was dat? Hij haaste zich naar zijn voordeur en deed hem open en daar stonden de drie konijntjes, Wip, Wap en Knuffel, lammetje Sihven, Kikker Kwaak, kippetje Tok, meneer de Haan en het lieveheersbeestje Ozzel, die van vrolijkheid op en neer sprongen, behalve Ozzel, die vloog heen en weer, allemaal op voldoende afstand. Ze riepen naar de Paashaas, dat hij mee moest komen, want de quarantainetijd was voorbij, en het was Pasen! ¨Ja, maar,¨ zei de Paashaas, ¨wat voor zin heeft het als er geen eieren verstopt zijn?¨ ¨Kom nou maar gewoon mee¨ zeiden alle dieren. En zo gezegd, zo gedaan. De Paashaas trok zijn jas aan en deed zijn das om, hij was toch nog een beetje voorzichtig, wat heel goed was, en liep met de andere dieren mee naar het grote weideveld van de drie konijntjes, Wip, Wap en Knuffel. Daar aangekomen zagen ze dat er meerdere dieren die van het plan hadden gehoord zich verzameld hadden, en allemaal hielden ze voldoende afstand. Gelukkig was het weideveld zo groot dat dat ook kon. De Paashaas werd verteld dat ze iets voor hem terug hadden willen doen omdat hij dat altijd voor hen deed en dat ze daarom allemaal eieren en een verrassing voor hem hadden verstopt en dat hij deze nu mocht gaan zoeken. De Paashaas was helemaal ontroerd en er blinkte een klein traantje in zijn ooghoek. Wat vond hij dit lief van de dieren. Hij ging gauw het kort gegeten graspaadje volgen en zocht in de zijpaadjes. Soms vergat hij een zijpaadje, dat zag hij dan niet, en dan riepen alle dieren koud, koud, koud. Dan wist de Paashaas dat hij weer terug moest, en dan riepen de dieren warm, warm, warm, en heet, als hij het ei had gevonden.

Toen de Paashaas de extra verrassing vond, de grote paashaas van chocolade, werd hij helemaal warm van binnen.
Dit was de fijnste Pasen die hij ooit gehad had.
En dat allemaal dankzij zo´n klein virus.
Zo zie je maar weer, alle vervelende dingen hebben ook altijd een mooie kant, de kunst is om die te zien.

Een fijne en vrolijke Pasen gewenst voor iedereen.
door M.M. Derckx-Schräder

•