Weer een week verder. Het is nu zo´n drie weken geleden dat Noorwegen zijn maatregelen invoerde, het is nog steeds raar, het went niet echt, aan de andere kant is het vooral het wachten wat we doen, het wachten op betere tijden. Aanstaande woensdag komt de Noorse regering met een persconferentie over hoe nu verder. De genomen maatregelen gelden hier namelijk tot en met 13 april, Pasen. Het is spannend wat ze gaan doen. Het aantal geteste personen is 105865, waarvan 5646 personen besmet zijn en 66 personen overledenen zijn, is relatief laag tegenover 16627 mensen die besmet zijn en 1651 mensen die overleden zijn in Nederland. Ik heb niet het aantal totaal geteste mensen in Nederland kunnen vinden. Maar ongeacht of het hier nu minder heerst of niet, feit is dat er nog geen remedie is. Dus terwijl veel Noren hopen dat het verbod op verblijf in hun vakantiehut opgeheven wordt, is het eigenlijk niet logisch om dat te doen. De situatie is nog hetzelfde als een week geleden. Een virus met a-symptomatische klachten waar je of wat milde symptomen van hebt, een lichte verkoudheid of zo, of een drie weken durende opname op intensiv care aan de beademing waar je een levenslange longbeschadiging aan overhoudt, of waar je zelfs aan overlijdt. Dit klinkt heftig, en dat is het ook.
Vanmorgen zag ik een filmpje van een corona-afdeling en een coronapatient. Ze deed me aan mijn moeder denken, die 3 jaar geleden overleed. Mijn moeder was longpatient en diezelfde benauwdheid die zij had, zag ik bij deze oudere dame. En dat is verschrikkelijk om te zien, iemand die zo naar adem snakt, na iedere zin, of zelfs na twee woorden moet stoppen omdat ze geen lucht hebben…Ik sprak van de week, beeldbellen, met mijn zus, en we waren het erover eens, dat we heel blij zijn dat ons ma dit niet hoeft mee te maken. Dan denk ik: laat ons nog maar doorzetten met die maatregelen, want dit wil je niet, en je wilt ook niet het risico lopen dat jij juist de verkeerde versie van dit virus krijgt.
En ondertussen hoop ik dat we in de zomer toch naar Nederland kunnen komen, op de een of andere manier, we zullen zien, het duurt nog even voor dat dat zover is.
Ik heb ook in de tussentijd het boek ´de pest´ gelezen. Er staan nogal wat herkenbare reacties in. In de wereld draait door werd het aanbevolen alhoewel het wel deprimerend zou zijn. Dat vond ik niet. Ja, het gaat natuurlijk over een epidemie die niet meer te controleren valt, en ja, er sterven heel veel mensen, en ja, er is angst, veel angst. Maar ik vermoed doordat de schrijver het allemaal vrij objectief beschrijft, blijft het wat verder van je weg, blijft het in het boek, en het gaat voorbij, die pestepidemie. Een mooie beschrijving vond ik aan het eind van het boek: ¨als de schrijver in de verleiding kwam om rechtstreeks een persoonlijke ontboezeming toe te voegen aan de talloze stemmen van de pestslachtoffers, dan werd hij weerhouden door de gedachte dat anderen op dezelfde manier leden als hij en dat zoiets als een voordeel gold in een wereld waar het leed zo vaak eenzaam is¨.
Het leed wat er toen was, het leed dat er nu is, wordt gedeeld. We zitten eenzaam thuis, alleen of met je gezin, met weinig tot geen contact en al helemaal niet fysiek, de schrale troost in deze is, dat je, ondanks alles, niet alleen bent, we zijn met de hele wereld, iedereen maakt op de een of andere manier hetzelfde mee of heeft er mee te maken.
En naar aanleiding van de bovenstaande anekdote uit het boek, heb ik ook maar geen echte persoonlijke ontboezemingen hier opgeschreven. Sterker nog, ik had ze wel opgeschreven, maar weer verwijdert. Het doet niets af en het voegt niets toe aan de ernst van de situatie wereldwijd.
Deze hele situatie maakt wel dat je meer rust krijgt, ongewild ja, maar rust krijg je. Vanmorgen had ik ineens zo´n ouderwets zondagsgevoel zoals het bij ons vroeger was. Je was gewoon thuis, ging af en toe naar het bos, lekker lezen en niks doen, zondag vieren. En ´s middags kreeg je zelf getrokken bouillon van runderbotten en mergpijpen, de merg kreeg je op een toastje bij met wat zout en peper, heerlijk. Ik kan de geur bijna ruiken. Ik heb geen botten en mergpijpen in huis, anders zou ik het zowaar gaan maken. Wij eten vanavond de lamsbout op, althans deel ervan, die ik al had klaargemaakt voor onze Joris en Peninah die zouden komen, maar wat niet doorging. We gaan er nu zelf van genieten meerdere dagen achter elkaar.
Gisteren hebben we nog even lekker gewandeld, vandaag sneeuwde het hier, maar er waren ook zwanen aan de overkant van de rivier. Ik deel nog wat foto´s voor de liefhebbers…
Opvei 