WAARSCHUWING: diegene die vegetarisch of tegen jagen zijn, de volgende tekst en foto’s kunnen aanstootgevend zijn. Lezen en kijken op eigen risico en verantwoordelijkheid.

Op 25 september begint de elandenjacht. Dat is hier in Trysil, in Hedmark een grote gebeurtenis waar het hele leven op afgestemd is. De tijd wordt niet per jaartal, zoals 2012 of 2013, gerekend, maar voor de jacht en na de jacht. De meeste mannen, en een enkele vrouw, zijn dan de bossen in, hele dagen en een aantal ook hele nachten. Ze nemen vakantiedagen op of gewoon vrij. Op de boerderij ligt al het werk stil, oma komt logeren en op de kinderen passen omdat mama werkt en papa aan het jagen is en je kunt bij de garage geen afspraak maken. Het is een natuurlijk onderdeel van het noorse leven. De jacht wordt goed georganiseerd, de jagers moeten ieder jaar opnieuw een schietproef afleggen, ze leren zo te schieten dat het dier direct dood is en vanzelfsprekend mogen ze alleen op elanden jagen als ze een jachtbrevet voor groot wild hebben.
Per gebied wordt bekeken hoeveel en welke elanden, stieren, koeien, eerste- of tweedejaars kalveren, geschoten mogen worden. De wildstand wordt dan ook goed bijgehouden. Als deze jacht niet zou gebeuren, dan heb je binnen enkele jaren om de haverklap een eland voor op je auto, zo’ n dood gun je ook geen dier.
Dus afgelopen 25 september begon de elgjakt. Die dag was er in de jaktlag van Lutnes geen enkele eland geschoten, maar dinsdag26 september, werd ik gebeld door Gerda. Of ik geinteresseerd was om te komen kijken. De eerste, door onze buurman Ola, geschoten eland kon ieder moment aankomen bij de grote schuur van Rolf en Astrid. Gerda werkt bij de barnehage, de kinderopvang van 1 tot 6 jaar. Zodra de eerste eland geschoten is, belt de leider van de jagers naar de barnehage dat ze kunnen komen kijken, met de kleine kinderen dus wel te verstaan! Ik was zeer geinteresseerd, en Jonathan, die op dat moment ons huis aan het isoleren is, ook. Gezamelijk rijden wij dus naar de grote schuur om tegelijkertijd met de eland aan te komen. De kinderen van de barnehage stonden al netjes te wachten en zodra de eland in de schuur op de grond lag mochten ze dichtbij kijken en nieuwsgierig dat ze waren! Ze mochten als groep bij de eland poseren voor een foto! En de leidsters vertelden over de eland. Ik moet zeggen, ik was zeer onder de indruk. Niks geen gedoe over dood, zielig, eng, arm beest of meer van dat soort uitspraken! Slechts open eerlijke nieuwsgierigheid en veel respect voor zo’n prachtig dier!!! En prachtig is een eland. Eerlijk gezegd moest ik ook wel even slikken toen ik dat mooie beest zag liggen, maar al snel kon ik dat sentiment los laten en heb ik er alleen maar bewondering voor hoe ze hier met de natuur omgaan.
Later op de dag kwam de andere buurvrouw, die ook op de barnehage werkt, Solvor, langs of we nog een keer wilden kijken, inmiddels waren er nog twee elanden bijgekomen. En Johan, die nu thuis was, wilde dit natuurlijk ook zien!

Op de volgende foto’s zie je de kinderen van de barnehage bij de eland en hoe de eland gevild wordt en opgehangen om af te sterven en de foto’s van de tweede sessie.