Ik ben niet gauw van mijn stuk te brengen, tenminste dat pleeg ik van mijzelf te denken. Maar afgelopen zaterdagavond is dat wel gebeurt. Eigenlijk zouden we afgelopen vrijdag al naar Nederland gevlogen zijn, om daar op zaterdag een groot feest te hebben omdat Johan en ik dit jaar 30 jaar getrouwd zijn. Dat ging natuurlijk niet door vanwege het alom bekende virus, althans vanwege de maatregelen die genomen zijn om de verspreiding van dat virus tegen te gaan. Zelf hebben we dat virus niet, en ik denk ook niet gehad, we zijn gelukkig gezond en tevreden.
In ieder geval, dat feest ging dus niet door. Alla, dat is het minst erge, vonden wij, dat halen we nog wel een keer in.
Maar nu kwam op zaterdag van onze jongste zoon de vraag of we samen 13 seconds wilden spelen, die avond, dat kon via Zoom, bekend meet/vergaderprogramma. Ja, leuk natuurlijk. Onze dochter zei nog op de app dat we eigenlijk dat feest zouden hebben, maar dat wij, ons gezin dan, in ieder geval samen zouden zijn, weliswaar digitaal, maar toch samen. Hartstikke leuk natuurlijk. En eigenlijk zou ik die avond met mijn dochter beeldbellen en lekker bijkletsen, maar dit was natuurlijk ook heel leuk, hadden we besloten. Wij zijn een spelletjesfamilie, zelfs de aanhang, die in eerste instantie niet zo spelletjesachtig was, kan het nu wat meer waarderen, ;-). Maar dat terzijde, om 20.00 uur zouden we inloggen met een zoomlink die onze jongste zoon had gestuurd.

Om iets voor achten ging ik ervoor zitten. Johan was nog aan het opruimen, die liep een beetje rond. Zo gaat het meestal, ik begin en hij komt er later bij, haha.
Het was wel een beetje raar, ik klikte op die link en zag daar de naam van onze andere zoon. Dat klopte dus niet, dacht ik, want die zou later komen had hij gezegd. Dus appen met de ene zoon, krijg nog een link van onze schoondochter, uiteindelijk weer dezelfde naam van onze andere zoon, toch maar op gedrukt en……………Flabbergasted:

Zijn daar ineens heel veel mensen online die eigenlijk naar ons feest zouden komen, met toeters en bellen, gezang en zelfs toespraken. Ik kon niets uitbrengen. Wij waren allebei tot op onze botten ontroerd (zeg je dat zo?)
Dit was zooooo leuk, en zoooooo onverwacht!!!
Dit was zooooo lief en zooooo mooi!!!

Wat eigenlijk ook zo leuk was eraan, is dat er dus mensen waren die de vriend van onze dochter en onze schoondochter nog niet hadden ontmoet, die zagen elkaar nu online en hetzelfde met onze kleinzoon, die ook nog even in beeld kwam. En mensen die elkaar niet kenden, zagen elkaar nu ook alvast. Dus dit was eigenlijk een heel handig voorproefje van het echte feest, als het straks life plaats kan vinden!
En als de stemming die nu tijdens dit digitale feestje een voorbode is van het echte event straks, nou, dan wordt dat weer een feest om nooit te vergeten.
Dit vergeet ik in ieder geval nooit. (Kon er zowaar niet van slapen en zag de hele nacht dat schermbeeld voor me, met al die mensen die moeite hadden gedaan om ons te feliciteren.)
Dit was een onverwacht mooi cadeau!
Dus dank je, lieve zus, die het idee had,
en dank jullie, lieve kinderen, die het uitgevoerd hebben,
en dank jullie, iedereen die aanwezig was.
Heel veel digitale knuffels voor jullie!